یکی از اولین سطوح نوشتاری کاغذ مانند، پاپیروس مصریان بود و برای نوشتن از قلم نی استفاده می کردند.
طول های نی به یک نقطه در یک انتها بریده شده و برای تسهیل حرکت جوهر بریده می شود.
آنها باید بارها و بارها در جوهر آغشته می شدند، اما این به اندازه کافی خوب کار کرد که قلم های بسیار مشابه ساخته شده از مواد مختلف تا قرن بیستم مورد استفاده قرار گرفتند و حتی امروزه توسط برخی از هنرمندان و خوشنویسان استفاده می شود.
پیشرفت علم منجر به تولید خودکار کیان عمده شد و در ابتدا افراد از محصولات متعددی برای نوشتن استفاده می کردند.
اروپاییان قرون وسطی از پوست یا پوسته پوست حیوانات استفاده می کردند.
آنها قلم‌های استخوانی با نوک فلزی داشتند و همچنین از یک تکه سرب نازک به نام «پایین» استفاده می‌کردند که بسیار شبیه یک مداد اولیه بود.
همچنین در این زمان بود که قلم‌هایی که از پر بریده می‌شدند ظاهر می‌شدند و برای نوشتن با جوهر آغشته می‌شدند.
اما زمان طولانی آماده سازی و ناتوانی در دوام طولانی، مخترعان و نویسندگان را به یک اندازه به دنبال جایگزین هایی قرار داد.
امروزه روش های مختلفی برای نوشتن با جوهر وجود دارد.
با این حال، محبوب ترین و رایج ترین ابزار، قلم توپ است.
طراحی مدرن آن جوهر ضخیم و مبتنی بر روغن را از طریق یک نوک فولادی که روی سطح نوشتار “غلط می کند” هدایت می کند.
بنابراین، قلم توپی چگونه به وجود آمد؟
خب اختراعش یک شبه اتفاق نیفتاد.
پس از اینکه جان جی لود آمریکایی اولین طرح را برای یک توپ در سال 1888 ثبت کرد و نتوانست نتایج مطلوب را پیدا کند، دیگران برای طرح‌های اندکی متفاوت اختراع کردند – اما هیچ یک از آنها موفق نبودند.
تا زمانی که لازلو بیرو، مجارستانی-آرژانتینی، با استفاده از جوهر روزنامه ها، خودکاری ساخت که به موفقیت تجاری دست یافت.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.