ورق گالوانیزه از یک آلیاژ فلزی تشکیل شده است.
این از آهن و کربن ساخته شده است و عناصر دیگری برای بهینه سازی توانایی آن در مقاومت در برابر استرس اضافه شده است.
ورق گالوانیزه رنگی سقفی قادر به مقاومت در برابر خوردگی و حملات شیمیایی است.
سایر عناصری که معمولاً برای تقویت فولاد استفاده می شوند عبارتند از کروم، نیکل، مولیبدن و منگنز.
با این حال، این برای به حداکثر رساندن قدرت فولاد کافی نیست.
در واقع، مدت زیادی نیست که مواد بدون محافظت مؤثر زنگ میزنند.
کمبود از نظر حفاظت فولادی می تواند منجر به هزینه های قابل توجهی برای نگهداری شود، بدون اینکه به معایب بعد زیبایی شناسی اشاره کنیم.
به همین دلیل است که سازندگان به دنبال توسعه روش هایی برای کمک به حفظ فولاد در برابر اثرات مخرب خوردگی هستند.
از این ایده است که فرآیند ورق گالوانیزه ظاهر شد که توسط یک ایتالیایی به نام لوئیجی گالوانی اختراع شد و از این رو فولاد گالوانیزه نامیده شد.
در فرمول شیمیایی فولاد، وجود کروم موجود در حداقل نسبت 10.5 درصد، آلیاژ کربن و آهن را ضد زنگ می کند.
یک لایه محافظ اکسید کروم که روی سطح ماده تشکیل می شود، این ویژگی را به آن می دهد.
برخی از اجزای آهنی دیگر از جمله نیکل و تیتانیوم در آلیاژ نقش دارند.
این اجزای اضافی به بهبود مقاومت در برابر دماهای پایین و بالا کمک می کنند.
تا آنجا که به آلومینیوم مربوط می شود، این فلز انعطاف پذیر، انعطاف پذیر و مقاوم در برابر خوردگی ثابت می کند که رسانای حرارتی نسبتا خوبی است.
تولید آن نیز از آلیاژهای مرتبط با فلزات مختلف دیگر حاصل می شود.
این آلیاژها به دلیل خواص اقتصادی و سبکی خود شناخته شده اند.
محصولات آلومینیومی مزیتی دارند که فولاد گالوانیزه فاقد آن است.
آلومینیوم خاصیت ضد باکتریایی دارد.
سطح صاف و قابل تمیز کردن آسان آن با ظاهر خشن و متخلخل فولاد تفاوت زیادی دارد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.