در واقع میوه خشک شیشه ای که در شب‌های کریسمس بسیار محبوب هستند و در طیف گسترده‌ای از غذاهای لذیذ عرضه می‌شوند،
شامل دسته‌ای از غذاها می‌شوند که با انرژی بالا متحد شده‌اند.
اینها را می توان به دو دسته تقسیم کرد:
میوه خشک کربوهیدراتی (یا میوه خشک یا کم آبی) – مقاله اختصاصی را با کلیک کردن اینجا ببینید.
میوه خشک لیپید (یا آجیل یا دانه های روغنی) – تقریباً همیشه در معرض خشک شدن قرار می گیرند.
در واقع کم آبی غذا باعث می شود تا مواد مغذی آن به نفع صرفه جویی و به ضرر درصد آب و وزن کل تغلیظ شود.
اگرچه تقریباً تمام میوه های تازه را می توان خشک کرد، اما تصور رایج در این دسته فقط غذاهای غنی از چربی و متعلق به مجموعه آجیل ها
مانند فندق ، دانه کاج ، بادام زمینی ، بادام ، پسته و گردو را شناسایی می کند.
این نوع میوه خشک علاوه بر اشتراک غنی بودن در لیپیدها ، دارای پروتئین، ویتامین و مواد معدنی متوسطی است.
در مقایسه با دانه‌های روغنی، آجیل‌های گلوسیدی سرشار از قند و چربی کم (مانند زردآلو ، آناناس ، سیب، انگور ، موز ، خرما، آلو ، انجیر ، زغال اخته ، انبه و غیره) هستند.
این ویژگی آن را در صورت تقاضای کالری “محور کننده” مناسب می کند، اما (به لطف وجود فروکتوز به جای گلوکز) با تأثیر کم بر سطح انسولین.
به طور کلی همچنین سرشار از پروتئین است، میوه خشک روغنی در عوض یک غذای اساسی در رژیم غذایی گیاهخواران و ورزشکاران است.
علاوه بر این، به دلیل غنی بودن از فیبر و محتوای عالی اسیدهای چرب مونو و چند غیراشباع (که بیش از همه در گردو وجود دارد)،
یک عمل محافظتی در برابر بیماری های به اصطلاح سلامتی ( دیابت ، کلسترول خون و چاقی) انجام می دهد.
برای اینکه این مفروضات معتبر باشند، میوه خشک باید با آگاهی از حقایق، به عنوان جایگزینی (هرگز علاوه بر آن) برای
سایر منابع چربی کمتر سالم (مانند چربی های حیوانی ، به عنوان مثال پنیر ، تکه های چرب گوشت ، و غیره ) مصرف شود)
به ویژه، لازم است از رسم «نیش زدن» میوه خشک در پایان غذا کنار گذاشته شود تا از وارد کردن کالری اضافی و در نتیجه به خطر افتادن تعادل انرژی روزانه جلوگیری شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.