امپراطور اکبر از شیفتگان بزرگ شال کشمیری بود.
او بود که مد پوشیدن آنها را دوتایی، پشت به پشت دوخت، بهطوری که هرگز زیر شالها را نبینید، راهاندازی کرد.
در آن زمان، شال پلیسه ساده که با نخهای طلا و نقره کار میکردند یا حاشیههای آن را با نخهای طلا و نقره و ابریشم تزیین میکردند، مورد توجه قرار میگرفت.
دو شالا، همانطور که از نام آنها پیداست (“دو شال”)، همیشه به صورت جفت فروخته می شود، انواع زیادی وجود دارد.
در خلی متان، مکان مرکزی کاملاً ساده و بدون تزئینات است.
Char-bagan از چهار قطعه با دقت مونتاژ شده با رنگ های مختلف تشکیل شده است.
مرکز شال با مدالیون گل تزئین شده است.
از طرف دیگر، وقتی مرکز در چهار گوشه با گل آراسته شد، کنج را به دست می آوریم.
شاید مشخصه ترین شال کشمیری شال هایی باشد که به صورت تکه تکه درست می شوند.
نقوش به صورت نوارهای بلند به طول حدود 30 تا 45 سانتی متر و عرض 2 تا 5 سانتی متر بر روی دستگاه بافندگی بافته می شود.
این نوارهای نقوش که بر روی دستگاههای بافندگی بسیار ساده و ابتدایی ساخته شدهاند، سپس به طول بریده میشوند و با بخیههای تقریباً نامرئی با دست بسیار منظم و ماهرانه دوخته میشوند تا در نهایت از وسط به صورت یک تکه بسته شوند.
همچنین می توان تکه ها را به صورت جداگانه بافت و به اشکال و اندازه های مختلف برش داد و به صورت ماهرانه به هم دوخت و سپس با گلدوزی غنی کرد.
با این حال، تفاوتی بین این دو نوع شال وجود دارد: در حالی که شالهای تکهدوزی بافندگی از نوارهای باریک جداگانه ساخته میشوند، شالهای تکهدوزی شده از تعدادی تکههای نامنظم تشکیل شدهاند که به هم متصل شدهاند، که هر یک از آنها رنگ غالب شال را متعادل میکند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.