واسابی دارای اثر سرکوب رشد باکتری ها و توقف فعالیت انگل ها می باشد.
مطالعات زیادی در مورد خواص ضد باکتریایی سس واسابی انجام شده است و به این نتیجه رسیدند که فواید سس واسابی برای بدن بیشمار است.
به عنوان مثال، مشخص شده است که تخمیر مخمر را مهار می کند و رشد باکتری هایی را که باعث مسمومیت غذایی می شوند، مانند اشریشیا کلی O-157 و استافیلوکوک اورئوس، سرکوب می کند.
با توجه به این اثرات، آلیل ایزوتیوسیانات استخراج شده از واسابی به عنوان یک افزودنی غذایی با خاصیت ضد باکتریایی تایید شده است و عوامل ضد باکتری و ضد قارچ برای جعبه های ناهار تجاری موجود توسعه یافته است.
علاوه بر این، نتایج تجربی وجود دارد که تأثیر واسابی را بر روی انگلی به نام Anisakis که در غذاهای دریایی تولید می کند، بررسی کرده است.
گفته می شود که رسم افزودن واسابی به ساشیمی و سوشی با هدف از بین بردن بوی ماهی از غذاهای دریایی آغاز شد.
موادی که باعث بوی ماهی غذاهای دریایی می شوند آمین هستند، اما آلیل ایزوتیوسیانات موجود در واسابی با آمین ها واکنش داده و به ترکیبات دیگر تغییر می کند تا بوی ماهی را از بین ببرد.
گفته می شود که به ویژه در برابر آمونیاک و بوی کپک موثر است.
واسابی اثر سرکوب اکسیژن فعال در بدن را قبل از زیاده‌شدن دارد و گفته می‌شود که این اثر پایدار است.
6-MSITC همچنین اثر افزایش فعالیت آنزیم های سم زدایی کبد را دارد.
تصور می‌شود که آنزیم‌های متابولیک سم‌زدایی، وظیفه تبدیل مواد سرطان‌زا به مواد غیر سمی را دارند و انتظار می‌رود که اثرات پیشگیری از سرطان داشته باشند.
گفته می شود میزان واسابی که می توان برای پیشگیری از سرطان انتظار داشت 5 گرم (حدود 1 قاشق چای خوری) در روز است و گفته می شود حتی مقدار کمی از واسابی در هر روز موثر است.
یک نتیجه تجربی وجود دارد که فعالیت مهاجرت ائوزینوفیل های انسانی در تماس با 6-MSITC سرکوب شده است.
بر این اساس تصور می شود که این واسابی ممکن است علائم تب یونجه را کاهش دهد و آزمایش ها و تحقیقات در حال ترویج است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.