همانطور که می دانید انگور فرنگی سیلان گونه ای از گیاهان از خانواده انگور فرنگی؛ درختچه ای کوچک تا ارتفاع 1 متر با پوست خاکستری تیره یا قهوه ای تیره است. شاخه ها خار دارند.
برگها تا 6 سانتی متر طول دارند، سبز مات، کمی بلوغ. تیغه برگ با 3 تا 5 لوب، با حاشیه دندانه دار. گلها مایل به سبز یا قرمز، اغلب منفرد هستند. میوه‌های انگور فرنگی توت‌هایی گرد یا بیضی شکل، با رگه‌های کاملاً قابل مشاهده،
برهنه یا موز هستند، بسته به نوع آن، اندازه‌های آن از 12 تا 40 میلی‌متر متغیر است. رنگ از سبز تا بنفش متفاوت است. انگور فرنگی از اروپای غربی و شمال آفریقا به ما رسید.
در کشور ما از قرن XI شروع به رشد کرد. در آن روزها به آن برسن یا برسن کریژ می گفتند. در قرن هفدهم، انگور فرنگی در املاک صاحبان زمین رایج بود؛ شراب هایی با کیفیت بسیار بالا و مربای خاصی به نام “زمرد” از آن درست می کردند.
اما در آغاز قرن گذشته، کپک پودری آمریکایی تقریباً تمام کاشت های انگور فرنگی را از بین برد. و اگرچه پرورش دهندگان موفق به ایجاد انواعی شدند که می توانند در برابر این بیماری مقاومت کنند، اما متأسفانه محبوبیت سابق انگور فرنگی برنگشته است.
امروزه انگور فرنگی در قفقاز، اوکراین، آسیای مرکزی، ماوراء قفقاز، اروپای مرکزی و جنوبی، شمال آفریقا و آمریکای شمالی یافت می شود. انگور فرنگی در همه جا در باغ ها پرورش داده می شود، گاهی اوقات آنها وحشی می شوند و در جنگل ها رشد می کنند.
انگور فرنگی تازه مصرف می شود، آنها کمپوت، کنسرو، مربا را می پزند. انگور فرنگی حاوی روتین، ویتامین های C، B1، PP، پروویتامین A، مقدار زیادی پکتین، فیبر، تانن، عناصر میکرو و ماکرو (کلسیم، پتاسیم، فسفر و نمک آهن) است. آهن موجود در انگور فرنگی بیشتر از سیب است.
با توجه به محتوای ویتامین C، انگور فرنگی پس از توت سیاه در رتبه دوم قرار دارد. در انگور فرنگی بالغ، اسید اسکوربیک 2 برابر بیشتر از توت های نارس وجود دارد، بنابراین، برای جلوگیری از بری بری و تقویت سیستم ایمنی، بهتر است توت های رسیده بخورید.
ویتامین های B و P دیواره رگ های خونی را تقویت می کنند و بنابراین انگور فرنگی برای خونریزی مفید است. انگور فرنگی تازه برای افرادی که اضافه وزن دارند مفید است. انگور فرنگی برای کسانی که دوست دارند «رژیم های غذایی» بگیرند، می تواند یکی از محصولات خوشمزه روزه داری باشد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.